سریال گلشیفته که چهارشنبه ها منتشر می شود ، در نهم اسفند ماه 1396 اولین قسمتش را
از طریق شبکه نمایش خانگی در اختیار مخاطبینش قرار داد.
گلشیفته که با کارگردانی بهروز شعیبی و سرمایه گذاری صادق
و مهدی یاری و تهیه کنندگی علی اکبر نجفی آماده شده است.
این روز ها توجه خیلی از مخاطبین به این مجموعه نمایشی جلب شده است.
داستان کلی سریال گلشیفته ، قصه ی رتبه اول کنکور شدن و قبولی دختری یزدی در دانشگاه تهران است
که پدرش که به تنهایی این دختر را بزرگ کرده است با تحصیل او خارج از یزد مخالف است.
و نسبت به دخترش وسواس بسیاری دارد.
گلشیفته یک سریال کمدی است و در عین حال می توان آن را یک سریال اجتماعی نیز خواند
دوستانی که قسمت های ی از این سریال را ندیده اند میتوانند با بررسی این خلاصه
مطالب مهم قسمت های قبل سریال گلشیفته را از طریق این خلاصه داستان ها درک کنند
ولی دوستانی که تمایل دارند این قصه را از طریق مشاهده فیلم دنبال کنند ، بهتر است از خواندن این خلاصه قبل از مشاهده فیلم اجتناب کنند
تا لذت بیشتری از این فیلم ببرند.
مهناز افشار اینجا نقش زنی به نام راحله گلشیفته را دارد که با مرگ رئیس دانشگاه هنر و معماری، در فرآیندی-البته غیرقابل باور- جانشین او می‌شود. ملاحظه کردید! همین! حالا این که چطور نام فامیلی این کاراکتر به جای عنوان سریال قرار گرفته، قطعاً چیزی جز یک بازاریابی صرف یا عمری در حد توزیع یک قسمت نیست.
سریال « گلشیفته » نخستین تجربه سریال سازی بهروز شعیبی در شبکه نمایش خانگی می باشد. بازیگر و کارگردان جوانی که پیش از این با ساخت فیلم « دهلیز » و پس از آن « سیانور » در سینما خوش درخشیده بود و انتظارات را از خود بالا برده بود. اما شعیبی اینبار تصمیم گرفت تا از قاب سینما خارج شود و برای شبکه نمایش خانگی که این روزها رونق خوبی هم دارد سریال بسازد. سریالی که پیش از انتشار با تبلیغات فراوان محیطی و مجازی مواجه شد که در این میان، سهم مهناز افشار و حواشی ممنوع التصویری اش برای تبلیغات محیطی این سریال بیش از همه بود.
« گلشیفته » درباره دختر جوان یزدی به نام گلی ( نازنین بیاتی ) که در علم و تحصیل نخبه اما در روابط اجتماعی اش ناموفق است می باشد. وی اخیراً به عنوان رتبه برتر دانشگاه سراسری برگزیده شده. به همین جهت او باید به تهران برود و ساکن این شهر بزرگ شود. اما پدر به شدت سنتی و وابسته او ( مهدی هاشمی ) نمی تواند دوری گلی را تحمل کند و همراه او به تهران می آید. همزمان، راحله گلشیفته ( مهناز افشار ) که به تازگی به ریاست دانشکده منصوب شده اضطراب فراوانی برای روز کاری اش دارد و...
سریال تازه بهروز شعیبی یک عقب گرد آشکار برای او محسوب می شود. « گلشیفته » از لحظه آغاز با معرفی شخصیت های کاملاً تک بعدی و مشابه کاریکاتورهای مجلات طنز، سعی در مطرح نمودن موضوعات گوناگون اجتماعی دارد. تضاد اصلی سریال نیز در همین نقطه قرار می گیرد یعنی جایی که فیلمساز دغدغه اجتماعی دارد و قصد دارد به آنچه که در جامعه پیرامونش می بیند تلنگری زده و آن معضلات را در قالبی طنز به تصویر بکشد. اما شخصیت هایی که خلق کرده چنان ضعیف و لوده هستند که حتی نمی توان آنان را در کمدی های مبتذل شبکه نمایش خانگی نیز تحمل نمود.
شخصیت پدر با بازی بسیار ضعیف مهدی هاشمی، یکی از این نقش هاست که به دلیل ضعف شخصیت پردازی بطور کامل استعدادهای این بازیگر توانا را از بین برده و او را تبدیل به شخصیت مضحکی کرده که در قامت همان تعریف قدیمی و منسوخ شده " فرد شهرستانی " می گنجاند. شخصیتی که گیج و منگ است و دیالوگ نویسی هایی که برای او انجام شده نشان می دهد که نویسنده اثر هنوز نتوانسته به درک درستی از فضای طنز برسد.
هومن سیدی هم که پس از « عاشقانه » بطور دائم در حال تکرار خود به عناوین مختلف می باشد، شخصیت کاملاً لوده و بی خاصیتی است که احتمالاً مخاطب قرار است به اداهای او در طول داستان بخندد. شوخی هایی که برای او در نظر گرفته شده کاملاً ناامید کننده است و بطور خلاصه می توان او را یک نمونه سخیف از تعریف جوان امروز تلقی کرد که احتمالاً خود را نمی شناسد و قرار است در ناآگاهی خود غرق شود و ما نیز با تماشای حماقت او به خنده بیفتیم!
« گلشیفته » ناامید کننده آغاز شده و به نظر می رسد بهروز شعیبی در ساخت نخستین سریال شبکه نمایش خانگی خود، بطور تمام و کمال به سمت و سوی لودگی قدم برداشته و نمی توان انتظار کمدی سطح بالایی از این اثر داشت. « گلشیفته » نه موقعیت می سازد و نه طنز خلق می کند و در کنار تمام این موارد، شخصیت هایی را به مخاطب معرفی می کند که نشانی از یک انسان واقعی ندارند و یک کاریکاتور ضعیف از اجتماع ایران محسوب می شوند.
